Een nieuwe stek

Nieuwe Maan heeft een nieuwe stek gevonden waar alles op 1 plek staat.
Alle nieuwe artikelen zullen vanaf heden op de nieuwe site geplaatst worden.
Ik nodig je van harte uit voor een bezoekje en je bookmark aan te passen.
Deze site zal aan het eind van dit jaar worden opgeheven.
Kom je kijken?
Groet, Willie

www.ezinenieuwemaan.nl

Damiana – Turnera diffusa.

Damina is een kleine struik van ongeveer 1 a 2 meter hoog. Ze groeit in de subtropische gebieden zoals Texas en Mexico. Zij draagt ingesneden bladeren van ongeveer 10 tot 25 cm lang welke aromatisch zijn. De kleine gele bloemen bloeien de gehele zomer waarna er kleine vruchtjes verschijnen. Ze zijn klein, ruiken zoet en hebben de smaak van vijgen. De actieve ingrediënten zitten in de blaadjes welke geoogst worden tijdens de bloei.
Damiana heeft een rijke historie. De Maya’s en Azteken gebruikten haar als afrodisiaca en bij “verstoorde balansen”. Zij noemden het kruid “mizib-coc”, het wezen dat de slechte wind (astma) uit het lichaam verdrijft. Voor hen was het een van de belangrijkste geneeskruiden. Ze werd succesvol ingezet bij bronchiale klachten, urineweg infecties, algehele malaise en spijsverteringsproblematiek.
De Mexicaanse indianen maakten er een minnedrank van of rookten de blaadjes als voorbereiding op een liefdesnacht. Het kruid werd in ceremonies verbrand om visioenen op te roepen. In Mexico is Damiana een belangrijk heelkruid gebleven. Door de historie heen is zij naast bovenstaande ook ingezet bij steriliteit, impotentie, als antidepressiva, hoofdpijn, slapeloosheid, diabetes, constipatie, menstruele problemen, de menopauze, diabetes en bedplassen. In de dertiger jaren van de vorige eeuw werd Damiana gebruikt door fokkers van paarden en koeien.
De likeur die tot op heden van Damiana wordt gemaakt is in Mexico erg populair.
Damiana dankt haar naam aan de beschermheilige van de apotheken in Mexico.
St. Damiana en zijn tweelingboer behandelde lepralijders tot dat zij als martelaren stierven onder het bewind van Diokletian in 303 na onze jaartelling.

De eerste wetenschappelijke studies over Damiana dateren al van 100 jaar geleden.
Damiana bevat 0,5 tot 0,9 % etherische olie, (welke uit meer dan 20 ! verschillende stoffen bestaat) 4% Tannine, 7% hars en 0,2 tot 0,7 % glycosiden.
Uit onderzoek is gebleken dat de stoffen hun effect hebben op het centrale zenuwstelsel en de hormoonbalans. Het kruid geeft een ontspannend effect en de prikkeloverdracht tussen de zenuwcellen wordt verbeterd. Op alle hormoonproducerende klieren zoals de alvleesklier, geslachtsorganen, bijnieren en hypofyse heeft Damiana een balancerende uitwerking waardoor klachten van betreffende organen kunnen verbeteren. De etherische olie heeft antibacteriële eigenschappen en de tannine reguleert overmatige secretie. Deze eigenschappen te samen maakt dat ze ingezet kan worden als algeheel vitaliserend middel.
Als afrodisiaca is zij omstreden. Uit het meest recente onderzoek is echter gebleken dat vooral stress gerelateerde seksuele problemen verbeteren met dit kruid.

Bij normaal gebruik is het kruid onschadelijk. Van de thee gebruik je 1 a 2 kopjes per dag. Van de tinctuur 1 ml per dag. Capsules met gemalen kruid dienen 2 x daags te worden genomen. Het effect zal na een week worden opgemerkt.
Overmatig gebruik zou leverbeschadigingen kunnen opleveren daar het kruid een stapeleffect vertoond. Ook dient men er alert op te zijn dat Damiana de ijzerresorptie vertraagd. De werking van antidiabetica, bloeddrukverlagende middelen en antidepressivica kan door Damiana worden versterkt. Gebruik tijdens de zwangerschap wordt afgeraden vanwege het stimulerende effect op de voortplantingsorganen.

Ook magisch gezien is Damiana een interessant kruid dat op allerlei manieren kan worden ingezet. Het is het aangewezen kruid bij liefdesmagie. Reserveer een vrijdag (de dag van Venus) voor jouw en je geliefde en geniet van onderstaande recepten en elkaar om de passie nieuw leven in te blazen.

Damiana likeur
Ingrediënten: 25 gram Damiana, 500ml wodka, 250ml bronwater en 4 tot 8 eetlepels honing.
Laat de Damiana 5 dagen in de wodka trekken. Filtreer met behulp van een koffiefilter. Zet de wodka weg en laat de zelfde kruiden nu 5 dagen in het water trekken. Filtreer opnieuw. Verwarm de wateroplossing genoeg zodat de honing oplost, de hoeveelheid honing aanpassend aan je persoonlijke smaak. Laat het geheel afkoelen en voeg de wodka toe. Gebruik 1 a 2 likeurglaasjes per dag. Na vijf dagen zal het resultaat merkbaar zijn.
Thee voor twee
Ingrediënten: 1 theelepel Damiana, kamille, citroenmelisse, pepermunt en jasmijnbloesem, een mespuntje geraspte sinaasappelschil.
Giet een halve liter kokend water op het kruidenmengsel en laat het 15 minuten afgedekt trekken. Zeven en heet serveren.


Het ontspannende effect en de verbeterde prikkeloverdracht in het zenuwstelsel maakt dat Damiana goed gebruikt kan worden bij meditaties, astrale reizen, het werken met dromen en divinatie.
Hiervoor kun je damiana inzetten als wierook. Je kunt het kruid op een gloeiend kooltje strooien maar het is ook heel gemakkelijk om er wierookkegeltjes van te maken. Gebruik maatlepeltjes om de juiste mix te verkrijgen.

Ingrediënten: 2½ theelepel tot poeder vermalen Damiana, ¼ theelepel wit sandelhout, ? theelepel tragacant en 1½ theelepel water. Roer de droge ingrediënten eerst goed door. Voeg daarna het water toe totdat er een kleiachtige massa ontstaat. Rol hiervan 5 a 6 kegeltjes. Laat ze 4 dagen drogen voor gebruik. De geur is kruidig en mysterieus. Ze heeft wel wat weg van de geur van marihuana.

Damiana kan ook gerookt worden. Meng hiertoe een derde Damiana met tweederde tabak. Het effect is merkbaar na een kwartier en houd zo’n anderhalf uur aan.
Voor een eenvoudige thee gebruik je een flinke theelepel kruid op een kop heet water. Geef de infusie 10 minuten de tijd om te trekken. Eventueel kan er gezoet worden met wat honing naar smaak.

Damiana wordt geassocieerd met Venus, maar ook de energie van Mercurius en Mars passen bij haar. Ze past goed in liefdesamuletten. Simpathetisch kun je haar inzetten om de werking van de kristallen bol of zwarte spiegel te versterken. Leg daar toe wat kruid op de plek waar je schouwgereedschap wordt bewaard.

De plant van wederopstanding

De Selaginella pilifera, ook wel de roos van Jericho genoemd, is een primitieve plant die al 400 honderd miljoen jaar op aarde leeft. De plant produceert geen bloemen of vruchten maar heeft een levenscyclus zoals die van de varens. Haar uiterlijk heeft ook wat weg van de varen, alleen betreft het hier een woestijnplant en is voornamelijk te vinden in landen zoals Syrië, Egypte, Mexico en de staat Texas in het zuiden van de V.S.
De naam geeft al aan dat het hier een plant betreft die telkens weer kan regenereren.
Om te kunnen overleven in een omgeving waar water schaars heeft de plant een opportunistische levenswijze. Daar de plant geen water vast kan houden zoals cacti, droogt ze bij gebrek aan water uit, wordt bruin en rollen de bladeren (wat eigenlijk geen bladeren zijn maar uitstulpingen van de takjes) zich op als een bal. De plant lijkt dood maar is slechts slapende. In deze toestand kan zij jaren overleven. De wortels trekken zich terug uit de grond zodat ze met de wind meegevoerd kan worden. Eenmaal beland op een plek waar vocht beschikbaar is zal de plant zich opnieuw settelen, weer groen worden en haar sporen verspreiden om voor een nieuwe generatie te zorgen.

Dat zo’n plant tot de verbeelding spreekt is duidelijk. Het wonder dat een ogenschijnlijke dode, opgedroogde bal takjes weer kan opleven geeft direct associaties met wederopstanding, regeneratie of reïncarnatie. Ook het vertrouwen van het plantje dat de wind haar zal brengen waar weer nieuw leven mogelijk is. In verschillende culturen geld de plant dan ook als symbool voor het eeuwige leven en vertrouwen in de natuur en het geloof.



De plant heeft haar naam de “roos van Jericho” te danken aan het verhaal van Jozef en Maria die vluchtte met het kindje Jezus voor koning Herodes. De koning had namelijk vernomen dat er een nieuwe koning was geboren. Uit angst om zijn positie te verliezen liet hij alle eerstgeborene zonen vermoorden. Tijdens hun vlucht over de vlakte van Jericho stapte Maria van haar ezel om te rusten. Met elke voetstap die zij maakte ontsprong er de “roos” om het kind wat zij op haar arm droeg te begroeten. De rozen floreerden tot het moment dat Jezus stierf aan het kruis maar kwamen weer tot leven op het moment van zijn wederopstanding.
In de middeleeuwen werd de plant door pelgrims in Europa geïntroduceerd. De plant maakte veel indruk en het duurde niet lang voordat de legende haar ronde deed. Zij werd een symbool van voorspoed en geluk en prijkte op menig familiewapen of werd als talisman doorgegeven aan de volgende generatie.

In Mexico wordt zij gewaardeerd om haar diuretische eigenschappen. Daarnaast heeft zij een plek in voodoo rituelen om geld, geluk of liefde te genereren. Als talisman is ze instaat om negatieve energie te absorberen.
Die eigenschap zien we ook terug bij de Bedoeïenen. Daar wordt zij ingezet om de bevalling te verlichten. Zij drinken daartoe het water waarin de plant wordt gekweekt. Bovendien zouden zij aan de snelheid waarmee de plant zich opent kunnen aflezen hoe lang de bevalling zou gaan duren.
Woestijn sjamanen leggen de droge plant op een aangedaan deel van een zieke en besprenkelen het met water. Terwijl de plant zich opent prevelen zij magische spreuken.
Doordat de wortels onder invloed van het water weer contact zoeken met de aarde absorberen zij pijn en ongemak. Na de behandeling word de plant weer terug gegeven aan moeder natuur zodat de plant gereinigd kan worden door de wind.

De plant is thuis gemakkelijk te onderhouden. Een droge bol zal in een ondiepe schaal met vers water binnen enkele uren ontluiken. Het water dient dagelijks ververst te worden. Het is belangrijk dat de plant na elke periode van “bloei” (ongeveer een week) weer de kans krijgt om helemaal in te drogen.
Het water waarin de plant heeft gestaan kun je inzetten bij rituele reiniging van huis, lichaam of gebruiksvoorwerpen.
De groene plant helpt de lucht schoon en fris te houden en in droge vorm weert het insecten.

De Pinksterbloem. (cardamine pratensis)

De naam doet vermoeden dat ze bloeit met Pinksteren, maar meestal is ze dan al uitgebloeid. Dit ranke plantje bloeit in het vroege voorjaar, van april tot juni en is te vinden in vochtige graslanden en langs slootjes. Helaas wordt zij steeds schaarser door de overbemesting van het land.

De pinksterbloem, ook wel de veldkers genoemd, is familie van de waterkers en komt voor in het noorden van het Amerikaanse continent, Groenland, Europa en het noorden van Azië. Het is een kruid wat overblijft door middel van een wortelstok. De plant wordt ongeveer 30 centimeter hoog en heeft witte, lila of paarse bloemetjes in trosvorm. Het blad staat verspreid langs de stengel of in rozetvorm. Ze wordt bevrucht door de bijen en laat haar zaad op de grond vallen. Ze kan ook vermeerderd worden door het scheuren van de wortelstok. Er bestaat ook een gekweekte soort: Floro Pleno.
De Pinksterbloem is een waardplant voor het Oranjetipje (vlinder) en de favoriete verblijfsplaats van de Schuimcicade, een kevertje dat het schuim veroorzaakt wat vaak op de pinksterbloem te vinden is.

De geslachtsnaam Cardamine is waarschijnlijk afgeleid van het Griekse cardia, wat hart betekend. In vroegere tijden werd dit kruid toegepast bij hartkwalen. De toevoeging pratensis betekent “in de weide”.
De geneeskrachtige eigenschappen van de Pinksterbloem zijn nagenoeg gelijk aan die van de waterkers. Zij bevat een hoog gehalte aan vitaminen ( met name vit. C ) mineralen en mosterdolie. Hierdoor heeft ze een stimulerende werking op de algehele stofwisseling, werkt ze bloedzuiverend en urinedrijvend. Vooral de maag, darmen, lever en nieren hebben baat bij de Pinksterbloem. Ze kan dan ook worden ingezet bij verminderde eetlust, verstoorde darmflora en reinigingskuren. Het kruid kan het beste vers gebruikt worden. Verzamel in het vroege voorjaar de bladeren en bloemen. Ze is een excellente toevoeging in salades en soepen.

Andere toepassingen:Pinksterbloemsap: Bij stoornissen aan spijsvertering en urinewegen. Pers 50 gram verse gesneden plant uit en drink het sap (eventueel verdund met evenveel water) verspreid over de dag op.Pinksterbloemthee: Bloedzuiverend. Laat 20 gram gesneden bloeiende plant 5 minuten koken in een halve liter water en daarna 10 minuten trekken. Drink elke dag 2-4 kopjes.Pinksterbloemwijn: Versterkend. Laat 50 gram gesneden bloeiende plant 2 weken trekken op 0,7 liter rode wijn. Drink, na filteren elke dag een likeurglaasje.Mellie Uyldert noemt ook nog de toepassing bij zenuwkrampen zoals hysterie en epilepsie.
In vroegere tijden werd dit kruid verkocht op de markt als toekruid of als onderdeel van een salade. De smaak is ongeveer gelijk aan die van de waterkers. Doordat de laatste steeds populairder werd is het gebruik van de pinksterbloem in de vergetelheid geraakt. De plant wordt ook wel koekoeksbloem genoemd, daar zij tegelijkertijd verschijnt met de eerste Koekoek.
Magisch gezien is de Pinksterbloem in te zetten bij liefde en vruchtbaarheids rituelen.Ze verdient dan ook een plaatsje in de krans die je maakt voor Beltane. Ze bezit de vrouwelijke polariteit en correspondeert met de Maan, Venus en het element water.

De signatuurleer.

Paracelsus (1493- 1541) was de eerste Europese arts die volgens het hermetische principe “Zo boven, Zo beneden” de werking van kruiden beschreef. Omdat zijn universitaire opleiding als arts hem in de praktijk weinig van nut bleek vond hij zijn leermeesters in de volkgeneeskunde, bij kruidenvrouwen, alchemisten en kloosterlingen. Het hermetische principe stoelt op de gedachte dat alles wat in de macrokosmos (het universum, de wereld om ons heen) aanwezig is in de microkosmos (de mens) gevonden kan worden.

In de signatuurleer wordt er van uit gegaan dat de plant in haar verschijningsvorm aangeeft welke werking ze heeft. Daarnaast wordt er belang aan gehecht dat er meer is dan de som der delen, d.w.z. dat elke plant een niet-stoffelijke meerwaarde heeft die correspondeert met planeet en teken invloeden. Een kruid werkt niet alleen op materieel maar ook op psychisch en energetisch niveau.

In de bouw van planten kan onderscheiden worden in drie delen:
De onderpool, wortels.
De middenpool, de stengels en bladeren,
De bovenpool, de bloemen.
Een dergelijke indeling kan worden gemaakt bij de mens:
De onderpool, spijsvertering en geslachtsorganen,
De middenpool, skelet, hart en longen,
De bovenpool, hersenen.
Daar de stofwisseling van de plant, met name de O2 en CO2 uitwisseling, omgekeerd is aan die van de mens worden de overeenkomsten als volgt gezien:
De wortels komen overeen met de hersenen, beiden inhoudelijk een wit/grijze massa van waaruit alles wordt gevoed,
De bladeren komen overeen met de longen, hier vind de gasuitwisseling plaats. De stengel is als het skelet voor de mens.
De bloemen als geslachtorgaan van de plant komen overeen met onze eigen geslachtsorganen. Daarnaast bevatten de bloemen honing. In de darmen worden suikers omgezet.
Hieruit kunnen we opmaken dat de wortels specifiek invloed hebben op hoofd en hersens, het kruid op hart en longen en de bloemen en zaden op de spijsvertering en de geslachtsorganen.

Ook de groei en bloeiwijze zegt iets over de manier waarop we een kruid kunnen inzetten.
Naar boven gerichte kruiden hebben vaak gele bloemen die zich richten naar de zon.
Hierin zien we de analogie van de extraverte mens. Deze kruiden stimuleren in het algemeen de vitaliteit, hart en lever. Voorbeelden zijn o.a. de Zonnebloem, Paardebloem en de Goudsbloem.
Naar beneden gerichte planten hebben vaak paars/blauwe klokvormige bloemen, analoog aan de introverte mens. Ze werken harmoniserend op gemoedstoestanden zoals depressies. Smeerwortel en Bernagie zijn hier voorbeelden van.
Horizontaal gerichte planten zijn analoog aan de uitwisseling, het contact. In deze groep vinden we de lipbloemigen die voornamelijk hun werking hebben op de bloed en luchtcirculatie zoals Tijm, Rozemarijn en Dovenetel.

De kleuren van de bloemen corresponderen met bepaalde organen of geven een werking aan. De hoofdkleuren zijn blauw, geel en rood. Bloemen met een mengkleur hebben vaak een ruimere en milde werking, daar de eigenschappen van de hoofdkleuren zijn samengevoegd.
Wit: Harmoniserend bij ontstekingen, verzachtend, kalmerend, bij vrouwenkwalen en het zenuwstelsel.
Lichtgeel: Reinigend en ontgiftend, met name op de spijsvertering.
Donkergeel: Opwekkend en stimulerend, met name op hart en lever.
Oranje: Reinigend, vitaliserend en bloedstelpend.
Roze: Milde werking op het bloed, zwakke vuurkracht.
Rood: Geeft energie, werkt op bloed, hart en bloedvaten.
Licht groen: Werkt op maag, darmen en suikerstofwisseling.
Donkergroen: Kalmerend en vitaliserend.
Blauw: Verkoelend bij koorts en ontstekingen, met name van de luchtwegen.
Paars: harmoniserend op psyche en zenuwstelsel.
Bruin: Brede werking, rustgevend en harmoniserend.

De vorm van de wortel staat analoog aan de werking die ze heeft op de psyche:
De penwortel helpt de mens aarden.
De kruipwortel bevordert het regeneratie en doorzettingsvermogen

De vorm van de stengel:
Rond: Vrouwelijk, verzachtend en harmoniserend.
Vierkant: Mannelijk, weerstand en stevigheid.
Hol: Wijst op de werking op slokdarm en bronchiën.
Beharing: Werking op de huid, slijmvliezen en haren.
Doornen: Weerstandverhogend, prikkelend.

De vorm en het uiterlijk van het blad verteld over de toepassingsmogelijkheden:
Een mooi voorbeeld is het blad van longkruid. Het heeft de vorm van een long en de tekening op het blad doet denken aan de longblaasjes. Daarnaast is het behaard wat de werking op de slijmvliezen aan geeft.
Bij kleine of diep ingesneden bladeren overheerst de vormkracht. Ze hebben een sterke samentrekkende kracht die een ontkrampende werking hebben op de mens, zoals Kamille en Valeriaan.
Bij grote bladeren overheerst de groeikracht en hebben weinig samentrekkende kracht, wat juist samentrekkend op de mens werkt zoals Vrouwenmantel.

Ook de vorm van de vrucht kan ons iets zeggen over het toepassingsgebied: denk maar aan de walnoot welke de vorm heeft van onze hersenen.

Vanuit de signatuur en de eigenschappen van een kruid werd er een analogie gezocht in de elementen, planeten en tekens. Deze gegevens zorgen voor aanvullende karakteristieken van een kruid dat aanwijzingen kan geven over het type mens waarbij het kruid past. Met name in de medische astrologie wordt hier gebruik van gemaakt.
Zoals Hippocrates heeft gezegd: Je kunt geen goede arts zijn zonder de astrologie te beoefenen.

Granaatappel- Punica Granatum

De granaatappel behoort tot één van de oudste fruitsoorten die de mens kent.
Ze heeft een uitgebreide culturele geschiedenis, komt voor in vele mythen en legendes en is altijd inspiratiebron geweest voor kunstenaars zoals dichters en schilders.
Van origine uit Aziatisch gebied werd ze rond 100 B.C. geïntroduceerd in China. Van daar uit verspreidde de vrucht over de wereld en wordt nu vooral geteeld in het middellandse zeegebied, California en Japan. Ze gedijt in drogere streken en is altijd groen. De kleine boom wordt niet hoger dan 3 meter en heeft een lichtbruine, ietwat ruwe bast en dikke glanzende ovale bladeren. Als oude bladeren afvallen, komen nieuwe uit de knop. Tijdens de bloei produceert ze grote alleenstaande bloemen in een rode kleur. De vrucht heeft afmetingen als die van een grapefruit. De schil is taai met kleuren variërend van geel tot oranje en rood. Het vruchtvlees bestaat uit kleine cellen met een rode geleiachtige substantie rond een eetbaar zaadje. Ze hebben een heerlijke zoetzure smaak. De cellen zijn in groepen gescheiden door een vlies.



De granaatappel dankt haar naam aan het feit dat als rijpe vruchten op de grond vallen ze als een granaat uiteenspatten en honderden zaadjes zich verspreiden.
Het ''granatum'' komt van het Latijnse woord voor korrel, ''granum''.
De edelsteen granaat is waarschijnlijk naar de granaatappel genoemd, niet alleen vanwege de kleur, maar ook vanwege de vorm van de cellen, die wel wat op edelsteentjes lijken.
De Spaanse stad en provincie Grenada zijn naar de granaatappel vernoemd, in het wapen van de Spaanse staat komt de granaatappel voor.

De granaatappel heeft door de eeuwen heen symbool gestaan voor overvloed, vruchtbaarheid, dood en wedergeboorte. De rode kleur van het sap werd geassocieerd met bloed en daardoor ook met de menstruatie.

De meest bekende mythe is die van Demeter en Persephone:
Persephone (godin van de vruchtbaarheid) was de dochter van Demeter (godin van de landbouw) en Zeus. Op een nacht maakte zij een wandeling en plukte een Narcis. Pluto werd verliefd op haar en ontvoerde haar naar de onderwereld. Demeter was erg verdrietig, want zonder Persephone kon er niets groeien op aarde. Persephone op haar beurt weigerde voedsel tot haar vrijlating.
Zeus haalde Pluto over om zijn dochter vrij te laten want zonder voedsel zouden zij en de aarde sterven. Maar de tuinman van de onderwereld had gezien hoe Persephone 3 pitjes van een granaatappel had gegeten om haar ergste dorst te lessen. Als compromis moest zij van elk jaar 3 maanden naar Pluto terug keren. Demeter zou het weer op aarde daar op aanpassen.
De 3 maanden symboliseren de winter. En elke keer als Persephone weer terugkeert naar de aarde begint de lente.

De christenen kerstenden de mythe door de granaatappel te associëren met dood en wederopstanding. Op vele afbeeldingen van Maria met het kindje Jezus is ook een granaatappel afgebeeld.Het verhaal gaat dat de appel die Eva at waardoor ze het paradijs moest verlaten een granaatappel was.
In bijna alle grote religies wordt de vrucht gebruikt als een symbool.
Voor de Joden staat de granaatappel voor vruchtbaarheid. Zoals de eerste regel in de Thora vermeld: “Be fruitfull and multiply”
De Arabische cultuur beschouwde de vrucht als sensueel. De vorm en de smaak waren een inspiratiebron voor de beschrijving van een vrouw in gedichten.Ganesha, de Indiase god met het olifantenhoofd heeft vaak een granaatappel in een van zijn handen en symboliseert daar rijkdom.De Chinezen uit de oudheid geloofden dat het sap van de vrucht een zielenconcentraat bevatte waardoor ze onsterfelijk zouden kunnen worden.
De Babyloniers dachten er onzichtbaar van te worden tijdens de strijd.De profeet Mohammed predikte dat het zaad van de granaatappel je verloste van jaloersheid en haat. Berberse vrouwen gooiden een rijpe vrucht in een getrokken cirkel. Het aantal cellen dat buiten de cirkel viel stond voor het aantal kinderen dat ze zouden baren.In de hekserij past de granaatappel bij Samhain.

Van de medicinale werking van de granaatappel is hier weinig bekend. Toch heeft ze een paar interessante toepassingen.
Onderzoekers hebben onlangs ontdekt dat granaatappels driemaal zoveel antioxiderende activiteit hebben als andere bioflavonoïden, zoals die in rode wijn en groene thee. De belangrijkste actieve componenten van de granaatappel zijn de polyfenolen en ellaginezuur. Deze stoffen komen in zeer hoge concentraties voor en zijn uitermate effectief in het opruimen van vrije radicalen, vooral de vrije radicalen die door tabaksrook worden geactiveerd.



Het drinken van het sap stopt het hoesten en verlicht koorts.Een granaatappel eten na een maaltijd voorkomt dat de maag van streek raakt. Het regelmatig eten van de vrucht doet hartkloppingen verminderen.
Poeder gemaakt van de schil verlicht diarree. Een aftreksel van de bast verwijdert parasieten zoals wormen.
De vrucht werd ook wel toegepast bij problemen met de menstruatie en vruchtbaarheid. De Egyptenaren vonden naar wat men aanneemt het eerste anticonceptivum ter wereld uit. Het gaat om een kegeltje gemaakt van granaatappelzaden en was. Waarschijnlijk voorkwam het de eisprong doordat granaatappels een natuurlijk oestrogeen bevatten.

Het fruit is hier in Nederland het gehele jaar verkrijgbaar met een hoogseizoen van oktober tot januari. Ze wordt altijd rijp geoogst en een glad exemplaar is weken goed te houden op een koele plaats. Naar mate ze ouder worden verdroogd de schil en wordt hard. De beste soort granaatappel is de ‘Imlisi’.
Ik eet haar het liefst vers, al moet je enige handigheid verwerven om de cellen uit de schil te krijgen. De makkelijkste manier is om de boven en onderkant af te snijden en de schil te kerven zoals je dat met een sinasappel doet. Buig de schil boven een ruime kom. Verwijder de cellen met de hand. Er wordt wel gezegd dat het nog eenvoudiger is om de cellen onderwater te verwijderen. De vliesjes blijven drijven en de cellen zakken naar de bodem.
Granaatappel is heerlijk in (fruit)salade en bij gevogelte. Ze is het hoofdbestanddeel van de grenadinelimonade.


Verse granaatappellimonade:2 grote granaatappels
3 dl ijskoud water
1 theelepel rozewater
suiker naar smaak
sap van ½ citroen
Wip de pitten uit de granaatappels. Wrijf ze met de andere ingrediënten door een zeef of gebruik de keukenmachine.

Grenadine siroop:Pel de granaatappels en vul aan met water tot ze er net onder staan. Kook 5 minuten. Zeef en gooi de pitten weg. Meet de hoeveelheid vloeistof en vul aan met de zelfde hoeveelheid suiker. Laar het geheel 15 minuten zachtjes sudderen.
Schenk in een schone fles. Gekoeld bewaard blijft het maanden goed.

Herba Sancta (ijzerhard)

Met zo’n voorname naam zijn de verwachtingen hoog. Zelfs Plinius was ietwat teleurgesteld bij het aangezicht van ijzerhard, en beschreef haar als “onooglijk”. Maar schijn bedriegt. Aan dit stakerige kruid werden de meest wonderbaarlijke krachten toegeschreven. In bijna alle oude religieuze culturen nam zij een voorname plaats in.
IJzerhard is met haar 30 cm hoogte onopvallend tot aan de bloeitijd. Dan verdubbelt haar lengte en bloeit in aren met lichtviolette bloemetjes van juni tot en met september. Alleen aan de onderkant van het kruid zitten bladeren die min of meer ingesneden zijn. De stengels zijn wijd afstaand, vierkantig, ruw en hol. IJzerhard is stevig en taai, ook na een flinke plensbui staat ze nog fier overeind. Het is een overblijvend kruid wat zich makkelijk uitzaait. Ze is in heel Europa te vinden, vooral langs greppels en op ruige gronden. In Nederland is ze echter zeldzamer en het wordt aangeraden haar niet te verzamelen.



De Verbena officinalis heeft geen geur en smaakt bitter. De Verbena odorata groeit vooral in het zuiden van Europa. Deze variant geurt heerlijk, de smaak is aanzienlijk beter, maar is minder geneeskrachtig. De gekweekte versies (hybride) zijn voor magisch of phytotherapeutisch gebruik niet geschikt.

De botanici van de 16de eeuw verklaarde de naam ijzerhard uit het feit dat ijzer door het sap van dit kruid bijzonder goed gehard werd. Het Engelse Vervain is afgeleid van het Keltische “fer” (afdrijven) en “faen” (steen) omdat het kruid gruis uit de urinewegen zou spoelen.
Voor de Druïden was zij één van de zeven heilige kruiden. (De andere waren maretak, bilzekruid, klaver, wolfsklauw, pulsatilla en sleutelbloem) Zij oogstten dit kruid alleen met de heilige sikkel, net zoals maretak. De juiste oogsttijd was als er geen zon of maan aan de hemel stond en de ster Sirius rijzende was. Honing werd geofferd op de plek van de oogst. Het kruid werd gedompeld in het water waarin werd geschouwd. Tijdens rituele ceremonies werd dit water gesprenkeld over de aanwezigen en geïnitieerden droegen kransen van ijzerhard op het hoofd.
De Romeinen gaven ijzerhard de naam Herba Sancta (heilig kruid). Koeriers te paard droegen het kruid ter bescherming tegen de vijand. Verdragen werden beklopt met een bosje ijzerhard om het meer gezag te verlenen. Met een stoffer gemaakt van dit kruid werd het altaar van Jupiter schoongeveegd om ongeluk af te weren.
Ook in Griekenland gold het als een gelukskruid. Bosjes ijzerhard werden aan deurposten en in de stallen gehangen ter bescherming.
In Egypte zei men dat het kruid ontsproten was uit de tranen van Isis, die huilde om haar vermoorde echtgenoot.

Tijdens de middeleeuwen bleef dit kruid erg in trek. Met het verse sap op je huid zou je onweerstaanbaar zijn voor het andere geslacht. Bruiden plukten ijzerhard voor een gelukkig huwelijk. Van het kruid zou je de meest fantastische en toekomstvoorspellende dromen krijgen. Met wat kruid in je schoen zou je niet moe worden of de verkeerde weg inslaan. Paarden liepen sneller, giftige slangen zouden niet bijten.Kinderen kregen een amulet met ijzerhard voor een “wakkere geest en goede inborst”. Het kruid werd ingezet bij koorts, mazelen, slangenbeten, pokken en de pest.
De heksen droegen het als kousenband naar de sabbat. Het wordt vaak genoemd als ingrediënt van heksenzalf en voor het “brouwen” van het weer. Wat werkt voor de heks werkt ook voor ons, moeten ze gedacht hebben want het was een populair kruid om te beschermen tegen hekserij, geesten en demonen.




De medische en magische toepassingen van ijzerhard.
Dit veelzijdige kruid is een uitstekend tonicum voor het centrale zenuwstelsel. Ze past bij mensen bij mensen die overenthousiast zijn en van alles willen aanpakken. Ze moeten teveel van zichzelf en willen het allemaal alleen doen. Op den duur kan dit leiden tot nerveuze uitputting en overspannenheid. Alle klachten die uit deze situatie kunnen voortvloeien zoals stress, migraine en depressieve klachten hebben baat bij ijzerhard. De beste vorm van gebruik bij deze klachten is de Bachbloesemremedie.
Voor uitwendig gebruik kun je omslagen dompelen in een aftreksel van een hand vol kruid welke 10 minuten heeft gekookt in een liter azijn. Deze omslagen kun je gebruiken bij migraine, kneuzingen, bloeduitstortingen en reumatische klachten.
De poeder helpt de pijn te verlichten. Neem 6 tot 8 mespuntjes verdeeld over de dag.
Omdat de plant veel bitterstoffen bevat is het een goed kruid om de stofwisseling te versterken en de leverfunctie te stimuleren. Daar het kruid een bittere smaak heeft kun je ijzerhard hiervoor het beste gebruiken in een theemengsel met kruiden die de smaak verbeteren of als tinctuur.
Als heet aftreksel bevorderd het de transpiratie waardoor het goed inzetbaar is bij griep en verkoudheid. Ook voor de mond kan ijzerhard goede dienst bewijzen. Het kruid bevat tannine welke samentrekkende eigenschappen heeft. Spoelen met een aftreksel helpt bij bloedend tandvlees, blaasjes en ontstekingen.
IJzerhard is een algemeen versterkend kruid dat nieuwe energie en weerstand geeft. Maak hiertoe de medicinale wijn: Laat 60 tot 70 gram gedroogd en fijngemaakt kruid 2 weken trekken in een goede witte wijn. Na het filtreren neem je 2 a 3 glaasjes (50 ml) per dag.

N.B. ijzerhard werkt stimulerend op de baarmoeder en moet dus vermeden worden tijdens de zwangerschap. Wel kan de thee worden ingezet tijdens de bevalling om deze te bevorderen en om de melkproductie op gang te brengen.Mensen met cardiale klachten dienen ijzerhard alleen te gebruiken op advies van een erkende fytotherapeut.




Magische eigenschappen:
Van ijzerhard wordt gezegd dat het de mensen verbindt met de goden en valt onder de invloed van Venus en het element aarde. Het is een spiritueel kruid dat gaten in de aura van de mens kan helen en werkt inspirerend bij artistiek werk. Ze kan ingezet worden tijdens divinatie, seksuele magie en rituelen voor schoonheid, bescherming en reiniging.

Nu volgen enkele suggesties hoe je ijzerhard magisch kunt toepassen. Schroom niet om zelf manieren te bedenken, gebruik je creativiteit en heb vertrouwen!
Als je de handen wast met een aftreksel van ijzerhard kun je liefde overbrengen aan dat wat je aanraakt. Gesprenkeld over je gezelschap maakt de sfeer blijmoedig. Offer ijzerhard in de tuin voor gezonde planten. Gedroogde bosjes in huis brengen geluk en beschermen tegen boze entiteiten. Om aan te sterken na een ziekte bind je de wortel van ijzerhard aan een witte draad. Draag het om je nek totdat je volledig hersteld bent. Om angsten te beteugelen steek je dagelijks een kaars aan welke omringt is met ijzerhard. Spreek hardop tegen de goden en godinnen en vraag om de verlossing van je angsten. Doe dit zolang dit nodig is.
Voor het behoud van schoonheid en jeugdigheid ga je met volle maan naar buiten. Vul je kelk met water, ijzerhard en zout. Dompel gefossiliseerd hout in de vloeistof en haal het door de vlam van de kaars. Raak met de steen je voeten, handen, schouders en hoofd aan terwijl je om schoonheid en jeugdigheid vraagt. Herhaal dit 7 maal.
Het verse sap op het lijf gesmeerd helpt je de toekomst te voorspellen en vervult je wensen. Brand ijzerhard als wierook ter bescherming.