De plant van wederopstanding

De Selaginella pilifera, ook wel de roos van Jericho genoemd, is een primitieve plant die al 400 honderd miljoen jaar op aarde leeft. De plant produceert geen bloemen of vruchten maar heeft een levenscyclus zoals die van de varens. Haar uiterlijk heeft ook wat weg van de varen, alleen betreft het hier een woestijnplant en is voornamelijk te vinden in landen zoals Syrië, Egypte, Mexico en de staat Texas in het zuiden van de V.S.
De naam geeft al aan dat het hier een plant betreft die telkens weer kan regenereren.
Om te kunnen overleven in een omgeving waar water schaars heeft de plant een opportunistische levenswijze. Daar de plant geen water vast kan houden zoals cacti, droogt ze bij gebrek aan water uit, wordt bruin en rollen de bladeren (wat eigenlijk geen bladeren zijn maar uitstulpingen van de takjes) zich op als een bal. De plant lijkt dood maar is slechts slapende. In deze toestand kan zij jaren overleven. De wortels trekken zich terug uit de grond zodat ze met de wind meegevoerd kan worden. Eenmaal beland op een plek waar vocht beschikbaar is zal de plant zich opnieuw settelen, weer groen worden en haar sporen verspreiden om voor een nieuwe generatie te zorgen.

Dat zo’n plant tot de verbeelding spreekt is duidelijk. Het wonder dat een ogenschijnlijke dode, opgedroogde bal takjes weer kan opleven geeft direct associaties met wederopstanding, regeneratie of reïncarnatie. Ook het vertrouwen van het plantje dat de wind haar zal brengen waar weer nieuw leven mogelijk is. In verschillende culturen geld de plant dan ook als symbool voor het eeuwige leven en vertrouwen in de natuur en het geloof.



De plant heeft haar naam de “roos van Jericho” te danken aan het verhaal van Jozef en Maria die vluchtte met het kindje Jezus voor koning Herodes. De koning had namelijk vernomen dat er een nieuwe koning was geboren. Uit angst om zijn positie te verliezen liet hij alle eerstgeborene zonen vermoorden. Tijdens hun vlucht over de vlakte van Jericho stapte Maria van haar ezel om te rusten. Met elke voetstap die zij maakte ontsprong er de “roos” om het kind wat zij op haar arm droeg te begroeten. De rozen floreerden tot het moment dat Jezus stierf aan het kruis maar kwamen weer tot leven op het moment van zijn wederopstanding.
In de middeleeuwen werd de plant door pelgrims in Europa geïntroduceerd. De plant maakte veel indruk en het duurde niet lang voordat de legende haar ronde deed. Zij werd een symbool van voorspoed en geluk en prijkte op menig familiewapen of werd als talisman doorgegeven aan de volgende generatie.

In Mexico wordt zij gewaardeerd om haar diuretische eigenschappen. Daarnaast heeft zij een plek in voodoo rituelen om geld, geluk of liefde te genereren. Als talisman is ze instaat om negatieve energie te absorberen.
Die eigenschap zien we ook terug bij de Bedoeïenen. Daar wordt zij ingezet om de bevalling te verlichten. Zij drinken daartoe het water waarin de plant wordt gekweekt. Bovendien zouden zij aan de snelheid waarmee de plant zich opent kunnen aflezen hoe lang de bevalling zou gaan duren.
Woestijn sjamanen leggen de droge plant op een aangedaan deel van een zieke en besprenkelen het met water. Terwijl de plant zich opent prevelen zij magische spreuken.
Doordat de wortels onder invloed van het water weer contact zoeken met de aarde absorberen zij pijn en ongemak. Na de behandeling word de plant weer terug gegeven aan moeder natuur zodat de plant gereinigd kan worden door de wind.

De plant is thuis gemakkelijk te onderhouden. Een droge bol zal in een ondiepe schaal met vers water binnen enkele uren ontluiken. Het water dient dagelijks ververst te worden. Het is belangrijk dat de plant na elke periode van “bloei” (ongeveer een week) weer de kans krijgt om helemaal in te drogen.
Het water waarin de plant heeft gestaan kun je inzetten bij rituele reiniging van huis, lichaam of gebruiksvoorwerpen.
De groene plant helpt de lucht schoon en fris te houden en in droge vorm weert het insecten.